(حر.) بیست و دومین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۱۰۰۰ در حساب ابجد.
(اِ.) = غاوش:۱- خیار بزرگی که برای تخم نگاه دارند.۲- خوشه انگور نارسیده ؛ غوره.
(رِ) [ ع. ] (اِفا.) غرس کننده.
(س) [ ع. ]۱- (اِفا.) تاریک شونده.۲- (اِ.)ماه.۳- شب تاریک.
(رِ) (اِ.) شرابی که به وقت صبح نوشند.
(عَ) [ تر – ع. ] (اِمر.) پولی است که ترکان عثمانی در عراق رایج کردند و قیمت آن با ۹۵ غروش رایج برابر بود.
(~. گَ) [ ع – فا. ] (ص فا.)۱- کسی که مال مردم را به تاراج برد.۲- راهزن، دزد.
(خَ) [ تر – ع. ] (اِمر.)۱- پول طلایی که ترکان عثمانی در عراق رایج ساختند و قیمت آن برابر ۸۴ غروش بود.۲- هر گونه سکه از طلا یا مس که آب طلا روی آن داده باشند.
(رَ) [ ع. غاره ] (اِ.) چپاول کردن، به تاراج بردن.
(~.) [ ع – فا. ] (ص.) شخصی که بی خبر با وضع یا کیفیتی مواجه شود.