نوشته در دسته: ع

(بِ) [ ع. ] (اِفا.) پرستنده، عبادت کننده.

(بِ) [ ع. ]
۱- (اِفا.) بازی کننده.
۲- (ص.) بیهوده.

(عین) (حر.) بیست و یکمین حرف از الفبای فارسی برابر با عدد ۷۰ در حساب ابجد.

(ش نِ) [ ع – فا. ] (ق مر.) مانند عاشق‌ها، از روی عاشقی.

(رِ ض) [ ع. عارضه ]
۱- (اِفا.) مؤنث عارض.
۲- (اِ.) پیشامد، حادثه.
۳- بیماری، مرض. ج. عوارض.

(~. کُ) [ ع – فا. ] (ص فا.) آن که عنایت و توجهی به عاشق خود ندارد.

(~. شُ دَ) [ ع – فا. ] (مص ل.)
۱- پیش آمدن، رخ دادن.
۲- شکایت کردن، دادخواهی کردن.

(ش. ش) [ ع – فا ] (ص مر.) آن که پیشه اش عاشقی است.

(~. اَ تَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) کنایه از: خشمگین شدن.

(ش) [ ع. ] (اِفا.) دل داده، دل باخته. ج. عشاق.