(ظَ) [ ع. ] (مص ل.) رفتن، کوچ کردن.
(هِ رُ صَّ) [ ع. ] (ص مر.) دارای ظاهر خوب و فریبنده.
(~.) [ ع – فا. ] (حامص.) خوش – طبعی.
(هِ) [ ع. ] (اِفا. ص.)۱- پیدا، آشکار.۲- روی بیرونی هر چیزی.
(ظَ) [ ع. ] (ص.)۱- زیرک.۲- خوش – طبع، لطیفه گو.۳- زیبا، خوشگل. ج. ظرفاء.
(لِ) [ ع. ] (اِفا.) ستمکار، کسی که ظلم می‌کند.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ ظرف ؛ آوندها.
(فِ) [ ع. ] (اِفا.) ظفر یابنده، پیروز، فیروز.
(ظَ یَّ) (مص جع.) مأخوذ از عربی به معانی۱- گنجایش، تحمل.۲- استعداد، قوه.
(ظِ) [ ع. ] (اِ.)۱- زن شیردار که بچه دیگری را شیر دهد، دایه.۲- مهربان بر شخص و جز آن.