نوشته در دسته: ظ

(ظَ) [ ع. ] (مص ل.) رفتن، کوچ کردن.

(هِ رُ صَّ) [ ع. ] (ص مر.) دارای ظاهر خوب و فریبنده.

(~.) [ ع – فا. ] (حامص.) خوش – طبعی.

(هِ) [ ع. ] (اِفا. ص.)
۱- پیدا، آشکار.
۲- روی بیرونی هر چیزی.

(ظَ) [ ع. ] (ص.)
۱- زیرک.
۲- خوش – طبع، لطیفه گو.
۳- زیبا، خوشگل. ج. ظرفاء.

(لِ) [ ع. ] (اِفا.) ستمکار، کسی که ظلم می‌کند.

(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ ظرف ؛ آوندها.

(فِ) [ ع. ] (اِفا.) ظفر یابنده، پیروز، فیروز.

(ظَ یَّ) (مص جع.) مأخوذ از عربی به معانی
۱- گنجایش، تحمل.
۲- استعداد، قوه.

(ظِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زن شیردار که بچه دیگری را شیر دهد، دایه.
۲- مهربان بر شخص و جز آن.