(حر.) هفدهمین حرف از الفبای فارسی برابر عدد ۹۰ در حساب ابجد. این حرف در لغات اصیل فارسی یافت نمی‌شود و خاص لغات مأخوذ از عربی یا زبان‌های دیگر و یا مبدل لغات فارسی (صد = سد، شصت = شست) است.
(ص) [ ع. ] جِ صحیفه ؛ دفترها، کتاب‌ها.
(صَ) [ ع. ] (اِ.) جِ صحرا؛ دشت‌ها، بیابان‌ها.
(ص) [ ع. ] (اِ.)۱- کتاب‌های شش گانه اهل سنت که در برگیرنده احادیث اسلامی است.۲- چیزهای صحیح. جِ صحیح.
(صَ) [ ع – فا. ] (ص نسب.) منسوب به صحابه.
(صَ بَ یا بِ) [ ع. صحابه ] (اِ.)۱- یاران، همراهان.۲- یاران پیغمبر.
(صَ بَ) [ ع. صحابه ]۱- (مص ل.) یار شدن.۲- (اِمص.) یاری.
(~.) [ ع – فا. ] (حامص.)۱- آراستن صحنه نمایش یا فیلم با دکورهای مناسب.۲- مجازاً به معنی ایجاد کردن وضعی ساختگی برای رسیدن به منظوری خاص.
(صَ) [ ع. ] (اِ.)۱- میان سرای، وسط حیات.۲- فضا، میدان.۳- قدح، بشقاب یا کاسه بزرگ.
(صُ حُ) [ ع. ] (اِ.) جِ صحیفه، نامه‌ها.