نوشته در دسته: خ

(حر.) حرف نهم از الفبای فارسی که در حساب ابجد برابر عدد “۶۰۰” می‌باشد.

(ثِ) [ ع. ] (ص.)
۱- بسته، دلمه شده.
۲- شوریده دل.
۳- تباه عقل گشته.

[ تر. ] (اِ.)
۱- بانوی بزرگ زاده.
۲- کدبانو، بی بی.

(~. دَ) [ ع – فا. ] (مص م.) پایان دادن امری را، به پایان رسانیدن.

(تِ مِ یا مَ) [ ع. خاتمه ] (اِفا.) مؤنث خاتم، پایان، انجام. ج. خواتیم.

(تَ) [ ع – فا. ] (حامص.) شغل و عمل خاتم کار، خاتم بندی.

(تَ) [ ع. ] (اِ.)۱ – انگشتری.
۲- مهر، نگین. ج. خواتم.
۳- آخری، آخرین.
۴- اشیایی مثل قاب عکس، جای قلم و مانند آن که بر روی آن با عاج، استخوان، فلز و چوب زینت کاری و نقش و نگار شده باشد.

(یَ یا یِ) [ ع. خابئه ] (اِ.) خم، خنب.

(ص. اِ) بازپس افکنده.

(ص فا.) در ترکیب به معنی «خاینده» آید، آن که چیزی را بخاید: انگشت خا، شکرخا.