(~. مَ) [ ع – فا. ] (ص مر.)۱- تهی – دست.۲- نیازمند.
(جَ) [ ع. حاجه ] (اِ.)۱- ضرورت، نیاز.۲- امید، آرزو. ج. حاجات، حوائج.
(تِ) [ ع. ] (اِ. ص.)۱- حاکم، قاضی.۲- غُراب، زاغ. (?(حاج (جّ) [ ع. ] (اِفا.) حج کننده، حج گزار. ج. حجاج.
[ ع. ] (اِ.)جِ حاجت ؛ نیازها، خواهش‌ها.
(جِ) [ ع. ] (اِ.)۱- ابرو.۲- پرده دار، دربان.
(جِ)۱- (اِفا.) جدا کننده دو چیز، آنچه میان دو چیز واقع شود، مانع، حایل.۲- (اِ.) پرده میان اعضای سینه و اعضای شکم.
(حر.) هشتمین حرف از الفبای فارسی، برابر با عدد ۸ در حساب ابجد.
(~. تَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) احتیاج داشتن، نیازمند بودن.
(~. رَ) [ ع – فا. ] (حامص.)۱- برآمدن حاجت.۲- برآوردن حاجت، روا کردن حاجت.
(~. نِ) [ ع – فا. ] (اِفا.)۱- آن که در فعالیت گروهی شرکت نمی‌کند.۲- آن که در حاشیه شهر سکونت دارد.۳- کسی که در کنار مجلس نشیند.