نوشته در دسته: ح

(~. رَ) [ ع – فا. ] (حامص.)
۱- برآمدن حاجت.
۲- برآوردن حاجت، روا کردن حاجت.

(~. مَ) [ ع – فا. ] (ص مر.)
۱- تهی – دست.
۲- نیازمند.

(جَ) [ ع. حاجه ] (اِ.)
۱- ضرورت، نیاز.
۲- امید، آرزو. ج. حاجات، حوائج.

(تِ) [ ع. ] (اِ. ص.)
۱- حاکم، قاضی.
۲- غُراب، زاغ. (?(حاج (جّ) [ ع. ] (اِفا.) حج کننده، حج گزار. ج. حجاج.

[ ع. ] (اِ.)جِ حاجت ؛ نیازها، خواهش‌ها.

(جِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ابرو.
۲- پرده دار، دربان.

(جِ)
۱- (اِفا.) جدا کننده دو چیز، آنچه میان دو چیز واقع شود، مانع، حایل.
۲- (اِ.) پرده میان اعضای سینه و اعضای شکم.

(حر.) هشتمین حرف از الفبای فارسی، برابر با عدد ۸ در حساب ابجد.

(~. تَ) [ ع – فا. ] (مص ل.) احتیاج داشتن، نیازمند بودن.

(ص) [ ع. ] (اِفا.) دروگر. ج. حصاد.